Nigdy więcej nie zaufać...

I cóż począć?
Zabrakło sił, tak po prostu
Jakiś rozdział zamknięty
Cisza

W kącie stary fotel
kły ma zamiast ramion
Talerze patrzą z nienawiścią
Nawet ten stary kubek
Z metalowym uchem
Prycha pod nosem
Na mój widok

Lepiej było nic nie robić
Ale ja potrafiłam tylko marzyć
Ufałam

Nagle się skończyło

I został tylko ten przeklęty ból
W sercu
a ta kropla na policzku
To wcale nie jest łza

Nie chcę już więcej marzyć Nigdy nie zaufam...

autor

Devil_girl

Napisany: 2007-12-27 Dodano: 2007-12-27 16:33:24

Ten wiersz przeczytano 395 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie