Z nikim donikąd
Nigdy niczego nie zdołasz zrozumieć
Nigdy niczego nie będziesz świadomy
Czy kilka rzeczy będziesz całkiem umieć
Czy uspokoisz umysł swój znużony -
To nie ma sensu! To nie ma znaczenia
To nie ma formy i żadnej wartości
Brniesz wąską ścieżką swego
przeznaczenia
Aż nie pogubisz na niej wszystkich kości
Łudzisz się myślą że jednak masz siebie
Kiedy już każdy twoją drogę rzucił
Ale sam siebie nie wesprzesz w
potrzebie
Omdlałej duszy echo nie ocuci
Zamarzniętego w bryle lodu serca
Nie stopi chłód bezkresnej samotności
Wieczny zwodziciel bezwstydny oszczerca
-
Życie co nie zna w krokach swych litości
Jeśli zostawia - zostawia na wieczność
I ani myśli spojrzeć w twoje oczy
Podążaj dalej przeznaczenia ścieżką -
Czy chce czy nie - każdy musi nią
kroczyć!
Upadnie wstanie potknie się czy zrani
Jeśli nie nogi - masz też obie ręce
Przejść możesz - wstydź się świat cię za to
zgani
Czemu twój smutek twarz razi przez
serce?
Komentarze (9)
Ingerujący wiersz, daje większe do myślenia,
pozdrawiam serdecznie;)
Ważne żeby nie iść samemu;)pozdrawiam cieplutko;)
Z mocnym przekazem :) A na końcowe pytanie nie znam
odpowiedzi :) Pozdrawiam serdecznie +++
najważniejsze, to mieć z kim iść przez życie
"właśnie wiersz biały wymaga
niezwyklej finezji i talentu"
Ok, ale najpierw musi się odróżnić od prozy, do której
jest mu ("z definicji") bliżej. Wiersz biały "wyzwolił
się" od rymów, ale co z rytmem? Co z zestrojami,
średniówką, akcentem, o których to autorzy poezji
białej zazwyczaj nie myślą? "Dziś szczytem w poezji"
są udziwnienia, sprawiające, że przeciętny czytelnik
ucieka od takich utworów, które są zbyt trudne do
prześledzenia. "co autor miał na myśli".
Moim nieskromnym zdaniem właśnie wiersz biały wymaga
niezwyklej finezji i talentu.Nawet udoskonalone
odległe rymy nie są dziś szczytem w poezji
Co do rymów - kiedyś ogłosiłem, że wiersz biały jest
pójściem nas łatwiznę w poezji. Możecie sobie
wyobrazić, jakie za to spotkało mnie potępienie.
Poważniej rzecz ujmując - oczywiście doceniam walory
dobrej poezji bez rymów, niemniej jednak klasycy
pisali wiersze i poematy zrymowane. A ten wiersz
podoba mi się i tyle. Pozdrawiam.
Moim zdaniem rymy trzymają w ryzach wiersz i jego
przesłanie, ale to tylko jest moje zdanie... wiersz
bardzo na tak, pozdrawiam serdecznie :)
na własnym przykładzie mogę powiedzieć, że takie
wiersze powstają same pod piórem, podoba mi się
aczkolwiek zlikwidowałabym rymy i stworzyła białe
rozmyślania, to tylko moja wizja, a sam wiersz bardzo
mi się podoba