nim słońce
krukom zostawiam noc
czernią skrzydeł
przysłonięte niebo
świt dostaję w zamian
ciszą w złocie
rozpogodzony błękit
autor
zuza n
Dodano: 2022-06-21 06:55:08
Ten wiersz przeczytano 1155 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
Nim słońce wstanie, noc da duszy i ciału wytchnienie
:)+
Piękny!
I prawidłowo, portalowe Słoneczko!
:)))
I noc i świt mają swój urok.
Piękna poezja w miniaturze.
Kruki zawsze budzą niepokój.
Ale nie tym razem.
Brzmią ładnie i ciepło.
Przepiękna miniatura,
pozdrawiam serdecznie:)
❤️
Witaj Zuzo
Bardzo lubię Twoje romantyczne przyrodnicze miniatury.
Życzę słońca i błękitnego nieba.
Niech noc zabierze w niebyt złe wrażenia. Pozdrawiam
serdecznie z podobaniem:)
Śliczne poranne rozmarzenie :)
Pozdrawiam Zuziu :)