...Noc listopadowa

Kiedy łuny płynęły nad Warszawą
wszyscy mówili o polskim listopadzie
Kiedy w mieście noc się stała krwawą
Liczni pomyśleli oschowanej szpadzie

A gdy ze zdwojoną siłą przepędzony wróg
szedł z trudem bitewną drogą do stolicy

Powstańcy goroncą krwią znaczyli tysiące dróg
Nadziei...bo to już nie byli niewolnicy

Ale wkrótce pod Ostrołęką powiał obcy wiatr
Który jednak nie dorównał naszemu z Tatr
I znowu wdarł się smutek
Na zmęczone twarze które uwiecznili poeci i malarze

Ratuj Syreno!-zewsząd ozwały się głosy Błagalne...

I spracowane ręce ratunku szukały....
I wtedy ujrzano generała białe włosy

Które do walki wroga wzywały
Nawet wtedy kiedy wymkneło się zwycięstwo

On wśród trupów odważnie bronił dostępu
Do gniazda jak do króla rycerstwa
Na scenie boju podczas ważnego występu

Wielki Zawisza sam bronił honoru Ojczyzny
W dalekim obcym kraju
Wśród obcego wojska

Sowiński w okopie ratował honoru
Otoczony przez bagnety Carskiego wojska

Zgineli obaj jak przyszło rycerzowi...

Zgineli jak przystało Polakowi

autor

Bystrooka

Dodano: 2007-04-16 20:16:18

Ten wiersz przeczytano 852 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Sylabiczny Klimat Melancholijny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie