Nocą
Arkadiusz Łakomiak - Dudek
Wśród tłumu ludzi błądzę w nieznane,
tonę w głębinie dusz nieznajomych.
Nie wiem dlaczego nikt mnie nie szuka,
a gdy uciekam, nikt mnie nie goni.
Jedynie wierzba czasem spogląda,
kiedy błękitem w parku maluję.
Dziś ukończyłem stare marzenia,
jutro kolejne płótno zmarnuję.
Powracam nocą, w drzwi nie pukając.
Vis a vis - okna błyszczą bursztynem,
a w nich dwa szczęścia się przytulają.
U mnie, po szybie wolno łza płynie.
Wszystkie wgłębienia znam na dywanie,
z pamięci mogę listy cytować.
Wreszcie zasypiam, a ze mną ranek,
nie wymawiając żadnego słowa.
Komentarze (107)
Dziękuję alino. Ja mówię tak. "Jeden wiersz jaskółki
nie czyni" he he. Pozdrawiam
-- zastanawiam się jakim talentem jeszcze zaskoczysz
nas... pięknie piszesz dla dzieci, ale jeszcze
piękniej dla dorosłych....
-- pozdrawiam ciepluteńko..
Dziękuję Wam bardzo za komentarze. Dziękuję Aniu za
Twoją podpowiedź, ale "rozsadziłaś" mi pierwszą
zwrotkę, hm? Muszę się zastanowić. Pozdrawiam
Dobrze oddana samotność. Jakoś nie przemawia do mnie
"błądzę w nieznane".
Gdyby wiersz był mój przemyślałabym ponownie pierwszą
strofę:
Kiedy wśród tłumu idę bez celu,
tonę w głębinie dusz nieznajomych.
Nie wiem dlaczego, choć ludzi wielu,
to gdy uciekam, nikt mnie nie goni?
Lub inaczej. Wiadomo, że to autor decyduje o tym jak
ma wyglądać jego wiersz. Miłego dnia Arku.
Pięknie, nostalgicznie, wzruszająco - o samotności
Pieknie,pieknie...Panie Misiu :) Pozdrawiam.
Pieknie,pieknie...Panie Misiu :) Pozdrawiam.
Pieknie,pieknie...Panie Misiu :) Pozdrawiam.
Pieknie,pieknie...Panie Misiu :) Pozdrawiam.
no i pięknie Arku kolejny wiersz dla dorosłych prima
sort Pozdrawiam serdecznie:)))
Samotność wśród tłumu, skądś to znam, wtedy myśli same
uciekają w melancholię. Ciekawy wiersz.
Pozdrawiam :)
Moje klimaty,Misiu.Bardzo,bardzo ładnie.
Pozdrawiam serdecznie.
Żyjemy w anonimowym tłumie. Stąd te symbole u Ciebie
-wierzba i szyba. Naszą anonimowość podkreśla również
każde wgłębienie na dywanie. To symbol codzienności.
Jakże znanej dla właściciela - i jakże - anonimowej.
Jurek
Piękny wiersz o samotności, która tak przytłacza, że
spać nie daje.
Pozostaje podziw, dla szczęścia innych, więc serce
bardzo tęskni za kimś bliskim, po kim pozostały tylko
listy.
Wzruszająca treść.
Pozdrawiam:)
No i taki wierz mi sie podoba czyta sie bardzo gladko
i widac obraz, gratuluje weny. p+++