Nocą
Gdy nie mogę zasnąć rozmawiam z ciszą
W półmroku świat się rozmywa
Na dworze drzewa się lekko kołyszą
Dźwięcznie po szybach deszcz spływa
Czasem księżyc mrugnie zza chmury
Blaskiem ciemności ozłoci
Nocą nie widać ludzkiej natury
Tak mało już w ludziach dobroci
https://www.youtube.com/watch?v=Din_eWjJWe0&list=RDeY1 w3kWm_bo&index=2
autor
Didri
Dodano: 2022-04-08 21:04:24
Ten wiersz przeczytano 1514 razy
Oddanych głosów: 11
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
Jeszcze raz dziękuję za odwiedziny, polubienia i
wszystkie komentarze. JoViSkA dziękuję za zaproszenie
do poczytania waszych wierszy. Będzie to dla mnie
wielka przyjemność :)
Nokturn niosący dobre sny.
Mało w ludziach dobroci i wdzięczności...lubią brać
nie dając nic w zamian :) Pozdrawiam Ciepło i
zapraszam też do poczytania naszych wierszy :)
nie zgadzam się z puentą- dobrych ludzi jest naprawdę
sporo.
Piękny wiersz. Puenta smutna ale prawdziwa. Pozdrawiam
serdecznie :)
Pięknie i z podobaniem. Na wszystko przychodzi czas.
Serdecznie pozdrawiam.
Zdaje się, że dobroć na jakiś czas zapadła w sen, los
postanowił ją obudzić...,
z podobaniem pozdrawiam serdecznie:)
Bardzo ładny wiersz z trafną (niestety...) puentą.
Pozdrawiam :)
Noc najbardziej dźwięczy ciszą,
poza tym skłania do zadumy,
to fakt, że tej dobroci coraz mniej też tak myślę, tym
bardziej dziś gdy widzi się te bezeceństwa jakich
dokonuje pan p.
Pozdrawiam wieczornie.
Ładne, prawdziwe.
Pozdrawiam serdecznie :)