Nocą w karetce

Jest w wojnie coś co mnie uspokaja
to poświst kul, a potem cisza
zapach przekleństwa, który zniewala
zarazem piekło rozlane z kielicha

Bez piekła nieba nie zobaczycie
księżyc szepcze coś tajemniczo
krew płynie rzeką chyba donikąd
palą się zewsząd kadzidła i znicze

Czemu to dziecko płacze samotne ?
Wojna zabrała mu jego matkę
obok ucięte skrzydło jastrzębia
mają żałobę.. tyle to warte

Ludzkiej natury ciemne pokłady
przemoc górnikiem, który wciąż kopie
plemnie z plemieniem dąży do zwady
konie już same walczą na kopie

Nikt nie pamięta, że można inaczej
szał opanował niebieską planetę
wobec lawiny tej całej co znaczę ?
Kto do mej ręki włożył maczetę ?

Pewnie już wrony dziobią mu serce
pewnie już dusza smaży się w piekle
człowiek to bestia wierzyć się nie chce
zasypiam jadąc nocą w karetce

Jeśli się zbudzę to na jakim świecie
tym, w którym byłem czy tym w co wierzę ?
Od zawsze wybór stał przed mną otworem
nigdy decyzji tej nie podjąłem

Tobie i dla Cię jest kilka tych wersów
byś wyniósł z tego trochę refleksji
czasem milczenie jest drganiem nerwów
możesz być tylko ode mnie lepszy

autor

YARI

Napisany: 2013-06-24 Dodano: 2013-06-24 19:17:01

Ten wiersz przeczytano 1176 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie