Nocny dreszcz

Wdarły się przez okno, prosto spod latarni.
Zatopiły szpony w kwiatach na firance.
Już są coraz bliżej. Ślepia, łapy czarne.
Pchają się zażarcie.

Oblepiają ściany wychudzone ścierwa.
Wykrzywiają gęby, kołyszą pokracznie.
A noc taka długa, a noc taka ciemna.
Chyba się zapłaczę.

Gną kościste grzbiety, aż trzaskają kręgi.
Rozdrapują stare rany w kalendarzu.
Włażą pod obrazy. Na pościeli kłębią...
To nikną od razu.

Wiatr na klonie przerwał żałosne staccato.
Ranek się rozłożył na upiornych cieniach.
Deszcz zastukał w szybę kroplą już ostatnią.
Dlaczego cię nie ma?!


Zosiak

autor

Zosiak

Napisany: 2012-10-11 Dodano: 2014-01-17 09:43:29

Ten wiersz przeczytano 3380 razy

Oddanych głosów: 84

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie