Nostalgia
Gdy odchodzą na zawsze bliskie osoby.....
Tłum dookoła ,
a tak pusto i obco.
Mowa się echem niesie,
a we mnie cisza głucha.
Nie ma bliskiej duszy,
nie ma głosu,
którego chcę posłuchać.
Nie ma wiatru,
by mój żagiel poruszył.
Nie ma ciepła,
by rozgrzało ziąb
zbolałej duszy.
Nie ma deszczu,
by wysuszone serce
nasączył obficie.
Jestem, więc żyję,
lecz cóż to za życie!
autor
BarbaraT-D
Dodano: 2012-05-17 08:54:00
Ten wiersz przeczytano 828 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
A żyć trzeba! Pozdrawiam!
"Nie ma ciepła,
by rozgrzało ziąb
zbolałej duszy."
Nie ma,a trzeba iść dalej...
Piękny, smutny wiersz oddający to, co w sercu po
stracie nie do odzyskania.
Pozdrawiam serdecznie.
"Nie ma ciepła,
by rozgrzało ziąb
zbolałej duszy."
Nie ma,a trzeba iść dalej...
Piękny, smutny wiersz oddający to, co w sercu po
stracie nie do odzyskania.
Pozdrawiam serdecznie.
No tak, ale takie jest życie i należy tak je brać jak
się daje, chociaż jedni przychodzą, a inni
odchodyą...ale taka kolej rzeczy...Wszystkiego
najlepszego w dniu urodzin. Pozdrawiam
faktycznie to smutne życie, i to jeszcze tematyka
"urodziny" czyżby w dzień urodzin tak byle jak było?
Basieńko, uszy do góry, wszystkiego najlepszego :-)
Pięknie i bardzo smutno, pozdrawiam cieplutko
Witaj!
To dla peelki trudny czas!
Życie jest darem i doceńmy to!
Nie jest lekko, no cóż, jest jak jest
a żyć dalej trzeba.
Po deszczu zawsze świeci słońce.
Serdecznie pozdrawiam,
przesyłam moc złotych promyków.+++++