Nostalgicznie
Tak mało nas razem, tak mało we dwoje,
że teraz naprawdę o jutra się boję.
Codzienność przysłania nam światło
księżyca,
nie można się życiem do końca zachwycać.
Jesienna szaruga zawitać chce w progi,
my gości nie chcemy ponurych i
chłodnych.
Za dużo by mogli namieszać w
przestrzeni,
więc teraz koniecznie musimy coś
zmienić.
Dlatego dziś pragnę, by wziąć cię za
rękę
i ruszyć alejką po miłość i szczęście,
lecz nie mów mi proszę, że czasu znów nie
masz,
bo jutra nastąpią i z nami, i bez nas...
Zostawmy po sobie jesienne marzenia,
niech patrzą i milczą wczorajsze
zwątpienia,
a jeśli na sercu powieje nam chłodem
kochajmy się dalej jak wtedy i potem...
18.09.2019
autor
Maria Sikorska
Dodano: 2019-11-06 19:20:59
Ten wiersz przeczytano 1537 razy
Oddanych głosów: 44
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (45)
Piękny wiersz z nostalgią, potrzebą bliskości, która
jest w każdym z nas.
Miłość jej potrzebuje, kiedy owej bliskości nie ma,
staje się tęsknotą.
Można się w owym wierszu rozmarzyć.
Pozdrawiam Mario i życzę słonecznego dnia:)
Marek
Świetny wiersz ze znakomitą puentą, pozdrawiam ciepło.
I znów Mario... o czasie,
tyle masz go w zapasie?
Miłego wieczoru, a wiersz choć smutny to jednak o
wesołych ludziach.
Witaj
przeczytałem z wielką przyjemnością
pozdrawiam
bardzo ładnie z nutką nostalgii - jesienna miłośc jest
piękna i dojrzała:-)
pozdrawiam
Pięknie napisane;)Pozdrawiam cieplutko
Mądry przekaz w wierszu, bardzo mi się podoba.
Serdecznie pozdrawiam-:)
Dla "razem" zawsze trzeba znaleźć czas, by było
"potem"...
Pozdrawiam Mariolu :)
Głosowałam wcześniej :)
wiersz z nadzieją samo życie
pozdrawiam serdecznie
Piękna miłość i piękno natury...
Pogodnego dnia:)
Świetnie się czyta :)
Pozdrawiam jesiennie Mario:)
Jesień będzie i z nami, i bez nas. Takie życie.
Przemyślane wersy, ładnie się czyta.
Pozdrawiam
ślicznie i nostalgicznie
miłego dnia, Mario :)
Niesamowicie o jesiennej miłości życia
No jest, prędzej miałam to zrobić ale nie mogłam się
zebrać:)
Dzięki