Nowogródzkie
"Tak nas powrócisz cudem na ojczyzny łono"
Choćbym opiewał w sielankach i odach,
To już minęło. To już się skończyło.
Trudno w Nieświeżu znaleźć Radziwiłłów,
A Świtezianki gdzieś w Świtezi wodach.
W Lidzie słów Boga nie uczy jesziwa,
Znikły niedźwiedzie z nalibockich borów,
No a w Słonimiu nie odnajdziesz dworu,
Gdzie polonezy Ogiński pisywał.
Kojdanów teraz Dzierżyńskiem przezwano,
Polskich Tatarów z Uzdy wypędzono...
* * *
Jak nas „powrócisz na ojczyzny łono”,
Gdy o ojczyźnie pamięć w nas wyprano?
Komentarze (17)
Bardzo udane nawiazanie do prawdziwego znaczenia slowa
Ojczyzna.
Swietnie napisany wiersz, jak zawsze.
Twoją manierą odpowiem. A kto to tą pamięć przez
przetrzebienie godzin historii z programów nauczania
wprawnie dokonał? Ależ czepiam się zapewne gdyż to
było słuszne bo my dziś nie Polaki my Europejczyki.
Wiersz jednak jak zwykle u Ciebie zacny i na plusa
zasłużył. A pod moim wierszykiem "Oni" odpowiedziałem
na Twój komentarz. Pozdrawiam z uśmiechem i
plusem:)))))
Takie zawiłe drogi historii. Dla szczecinian krajanką
jest caryca Katarzyna.
Pozdrowionka :):)
no tak, nostalgia i historyczne wzruszenia - to jedno,
procesy migracyjne, geopolityka, granice państw i
strefy wpływów - to drugie.
Piękna stylizacja!
Witaj,
Wspaniały i b, refleksyjny wiersz, łapie za serducho.
Pozdrawiam.:)
Czytając, mogę powiedzieć tylko tyle, że jest
piękny...
Przesyłam ukłony za ten wiersz:)
tak, odebrano nam po wojnie najpiękniejsze ziemie na
wschodzie niby w zamian za Ziemie Odzyskane
cóż... polityka
Pozwolę sobie za Markiem.
No i rzecz jasna - wiersz świetny w treści i formie.
Pozdrawiam.
Tak to bywa,gdy kilku możnych tego świata,według
własnego widzimisię zmienia granice.
To prawda, bo wielu ma tam korzenie, ale naród to
ludzie, ich miłość ojczyzny, wiedza. Został
przemieszczony na zachód, a tam zostały mury i
wspomnienia. Politechnika Lwowska została w całości
przemieszczona do Gliwic, a we Lwowie pozostała
historia, mury. Ludzie są najważniejsi i wielka
szkoda, że, w przeciwieństwie do Niemiec, Polska
zrobiła tak mało, żeby wciąż żyjących tam Polaków
ściągnąć do ojczyzny.
Pozdrawiam
To prawda, u mnie te "moje" to powiat wileńsko -
trocki :)
Dziękuję za odwiedziny.
mojeszkice - Nowogródczyzna to także dla mnie "nie ten
rejon", choć blisko. Wybrałem ją, bo to był rejon
Mickiewicza. Dziś prawie cała Nowogródczyzna to
Białoruś. Jedynie powiat ejsyski przypadł Litwie.
Wszystko przemija, ale pamięć pozostaje w sercach
nawet jeśli próbują ją wyprać...Smutny ale piękny i
mądry wiersz
Pozdrawiam Michale :)
Pamięci nie da sie wyprac
Zwlaszcza patriotom
Piekny wiersz
Pozdrawiam Jastrzu