W nowym mroku
Noc rozłożyła się na świerkach.
Nie pytam gwiazd co rok przyniesie,
(Nie wierzę w gwiazdy) może święta
następne razem...lato, jesień?
A może przyjdzie taka wiosna,
co spije z nas ostatnią zieleń?
Mogliśmy teraz. Mogłeś zostać.
(No widzisz, smutek znów gęstnieje).
A tyś mi tylko podarował
sny - od księżyca stokroć bledsze.
Zasypiam tuląc twoje słowa,
choć ich na pamięć nie znam jeszcze.
Zosiak
autor
Zosiak
Dodano: 2012-01-02 09:05:17
Ten wiersz przeczytano 1763 razy
Oddanych głosów: 84
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (56)
Pięknie wyrażona tęsknota, z samotnością pod rękę.
Pozdrawiam Zosiu serdecznie :)
czas przeszły, losowo pominięty, niedokonany
ładna ostatnia strofa...
Pozdrawiam milutko Zosiu:)
nie wierzę ci że w gwiazdy nie wierzysz gdyż poetką
żeś a to z racji bycia poetką stawia sprawę jasno
Gwiazdy naszym przeznaczeniem /przeczytaj warto/
cuuudownie
Twoje wiersze są piękne...pozdrawiam :)
smutno, melancholijnie
ach jak cudnie :) pozdrawiam :)
Wzajemnie:)
Dziękuję... miłego weekendu :))
Ech pięknie,mimo melancholii...
Pozdrawiam sobotnio
Zosieńko:)
I sny się niekiedy spełniają.
Piękna kołysanka.
Pozdrawiam ciepło
Piękna melancholijna refleksja:)
Och, ta melancholia...
Zosiu... skąd ty tak dobrze znaszmoje życie ? i moją
smutną miłość? opowiadasz o niej w swoich wieszach...
jak to mozliwe...?