Obawa

Moja mroczna jak noc dusza
Nagle zaczęła jaśnieć
Złoty blask powoli ją przeszywa
Delikatnie usuwa nielegalnie zamieszkałe zło
Od brzegów płynie ku środkowi
Blask jest jednak zbyt słaby
Pozostało me czarne serce
W szklanej oprawie
Zimne
Niewzruszone
Wciąż czekające
Jak długo jeszcze
Wiesz tylko Ty
Twój dotyk
Twe ciepło
To dla mnie zbawienie
Rozkruszysz szkło
Płomieniem ogrzejesz me serce
Ma dusza rozbłyśnie
Lecz czy ciało wytrzyma gorąco

autor

BeLive

Napisany: 2002-11-15 Dodano: 2006-10-12 16:35:23

Ten wiersz przeczytano 595 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie