Obawy
Przestałam pisać wiersze
zrobiło się nieznośnie
ja wiem że jesień w progu
pora zapomnieć wiosnę
podobno było lato
niestety jakby obok
nie nasiąknęłam słońcem
i już nie jestem sobą
złe wieści tylko płyną
czy trzeba się przestraszyć
nie ufać już nikomu
i w jakimś kącie zaszyć?
czy może być normalnie
spokojnie i bez obaw
czekam by ktoś napisał
proste kojące słowa
Komentarze (13)
Kochana może i to bardzo, utulam w dłoniach ciepłych
małe serca koliberka :-)
Lubię Twoje pisanie.
Pozdrawiam.
Przesyłam pozytywna energię:) pozdrawiam
a więc się uśmiechnij
bo życie jest piękne:)
pozdrawiam serdecznie:)
Obawy zawsze istnieją, takie jest życie.
Smutkiem powiało u Ciebie. Kup kwiaty, weź Demonę i
idźcie przeprosić Wenę:))
Ładny, melodyjny smuteczek.
Miłego wieczoru
Życzę aby wszystko stało się normalne, a proste kojące
słowa otuliły wszystkie troski. Pozdrawiam.
Będzie normalnie i będzie O.K musisz tylko w to
uwierzyć
Pozdrawiam pozytywnie paa
Napisałaś właśnie, proste, kojące słowa. Pozdrawiam:-)
Mówią wiara czyni cuda,
Więc wierz bardzo mocno.
Na skrzydłach wiary w siebie,
Wzlecisz bardzo wysoko.
A gdy wyzwolisz pełen potencjał,
To nie będzie siły,
Która mogła by Cię strącić.
Czasami obawy niosą pewność, że tak nie musi
być.Pewność wnosi wiarę, a wiara nadzieję...piękny
wiersz.
trzymaj się fryzjerko - lubię twoje pogodne wiersze,
potrafisz pisać - pozdrawiam :)