Obcy

Ja wciąż myślałam, że przyjdziesz.
Wierzyłam do końca.
Tak właśnie chyba wygląda zachód mego słońca...
W mojej duszy panuje mrok, nie dajesz jej
już światła, Twa osoba od dawna juz inna,
wyblakła...
O sercu nie wspomnę, jak kamień stwardniało.
Nie mam pojęcia co się z Tobą stało.
Gdzie jesteś?
Dokąd się udałeś?
Dlaczego tak obcy duchem się stałeś?
Czy pamiętasz jeszcze tej miłości barwę?
Tę czerwoną jak róż sto tysiące?
Ach tak...
Dla Ciebie też zaszło już słońce.
W ciemności nie widzisz moich słonych łez...
Tak bardzo się zmieniłeś, wiesz?
Nie zauważyłbyś mej łzy już nawet w
największym blasku.
To oni mi Cię zabrali, jesteś w ich potrzasku.
Oślepili Cię przyziemnością, zarazili do
materii miłością, wyrwali Ci kochające serce...
Nie mogą zrobić nic więcej.
Zabili Cię,
nawet nie wiem kiedy Twój pogrzeb.
Przestałam wierzyć, że może być dobrze...

autor

Izaa1305

Napisany: 2007-11-09 Dodano: 2009-03-25 21:37:55

Ten wiersz przeczytano 411 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie