Oblicze kobiety
Idzie drogą mężczyzna, patrzący na
kobietę.
Maluje jej obraz, utkany z kolorów
I myśli, że jest to nieskazitelna
istota.
Pełna pasji, tajemnicy, wypełniająca barw
paletę,
A to tylko kobieta, marna jak źdźbło
trawy,
Co nie łatwe ma życie, marzeń ma pełno.
Zmieniła się dla mężczyzny jak liście w
porach roku, dotrzymuje mu obietnic,
dotrzymuje w życiu kroku.
Nie zdradza, szanuje, jego ciosy odbiera,
Tylko czasem na święta, cudownie się
ubiera.
Idzie przez miasto w czarnych okularach,
Wypatrując miejsca, gdzie może się
schować,
Przed swą urodą, wdziękiem i klasą.
Po co jej to potrzebne, jej nie ma już w
środku.
Dusza kobiety uleciała w nieznane,
Zostawiła tylko, swą sztuczną podobiznę,
Którą okrywa, mocna dłoń mężczyzny.
Co rani jej ciało, duszę i nadzieję,
Dławi jej płacz schowany w źrenicach.
Kobieta wstaje, podnosi się i krwawi,
Tylko czasem coś powie, z grymasem na
twarzy.
Boi się, ucieka, słuchając obrazy...
Komentarze (9)
Nie zostawaj dłużej w tym piekle.Trudno z niego
wyjść,ale to jest konieczne.Pozdrawiam:)
Bardzo smutny wiersz, a Basi rada dobra...
Jeśli ktoś zadaje cięgle ból,to poddawanie się ciosom
nie ma sensu,trzeba się z tego piekła wyrwać,mimo,że
czasem to może być trudne...
Serdecznie pozdrawiam.
Zostawić i odejść. Miłego
Jak dobrze znany nam jest ten świat... Pięknie ubrane
w słowa:) Gratuluje:)
Malo takich kobiet po swiecie chodzi? No nie
calkowicie poddane rolom zony, matki, kochanki..
zapominaja o sobie i swoich potrzebach, wyjdzcie
kobiety do swiata zywych... dobry wiersz.. pozdrawiam
dziękuję bardzo! tak, spokojna, bezpieczna przystań,
to coś najważniejszego!
czas przestać cierpieć i odejść do bezpiecznej
przystani Pozdrawiam serdecznie :)
- może więc najwyższa pora , by porzucić teatr
jednego aktora.... pisałam o tym, zerknij...
http://wiersze.kobieta.pl/wiersze/zycie-jak-teatr-4114
23
Ciekawe pozdrawiam