Obłokowe puzzle
Wszystkim kochającym poezje w tym 2020 roku życzę samych cudownych uniesień szczęścia spełnienia marzeń radości uśmiechu i niekończącej weny
Obłokowe puzzle
Siedzę przyglądam obłokom
płyną w zwolnionym obrazie
cieszą moje oko
zmieniają obraz w wyrazie
widzę łabędzia z długą szyją
zmieniającego powoli w rybę
obłoczki się wiją
o mało uderzyłabym w szybę
zaglądając z zaciekawieniem
wyobraźnia w głowie zadziałała
w zamyśleniu
wytężam oczy aż głowa mała
pojawił się anioł a może pegaz
przekształca i zmienia w konia
chmurny przekaz
który ciekawy obraz wyłania
naprzeciw siebie dwa baranki
powoli zarys swój wydłużają
patrzę z za firanki
a w objęciach parę wynurzają
to wieloryb z otwartą paszczą
który zjada co wpadnie do niej
obłoki się płaszczą
rozciągnięte płyną coraz wolniej
mogłabym godzinami siedzieć
przyglądając beztrosko obłokom
i tak śledzić
jak układają puzzle swe wysoko
Emilia Konicer grudzień 2019r.
Komentarze (50)
wolnyduchu rozgrzałeś me serce dziękuję i przytulam
Grzesiu dziękuje i cieszę się że troszeczkę tęskniłeś
byłam / jestem jeszcze trochę chora
niebo to bardzo ciekawy, zmieniający się
obraz,,pozdrawiam:)
Dziękuję za życzenia Emilko, które chętnie
odwzajemniam, życzę również wszystkie dobrego w Nowym
Roku, by się w nim szczęściło i zdrowie także było:)
Co do obłoków w wierszu, to też uważam, że one są
świetną inspiracją do pisania, potrafią budzić naszą
wyobraźnię. Pisał o nich Mickiewicz, pisał Baczyński i
pewnie wielu innych, ja też o nich pisałam w wierszu
pt Obłoki.
Miłego weekendu :)
https://www.twojecentrum.pl/poezja_dzieci.php?id=8115
Emilka z Dyziem,
po łąkach hyziem.
Pozdrawiam Emilio, trochę Ciebie brakowało.