Obrazy...

Wspomnienia,
coraz częściej odtwarzam je w pamięci,
mózg wertuje obrazy przeszłości,
slajdy z dzieciństwa,
osoby towarzyszące rozwojowi.
Co myślały, gdy rodziłam się każdego dnia?
Co mam myśleć ja, gdy One umierają?
Bezpowrotnie osamotniając
moją tożsamość.
Czuję jak Ich dusze wędrują obok.
Snują się w przestrzeni niewidocznie.
Brak, ciągły brak...
...niedosyt
narasta z każdą śmiercią.

autor

kostucha

Napisany: 2010-06-19 Dodano: 2010-06-19 18:40:25

Ten wiersz przeczytano 508 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie