Obudz sie

Miguel obudz sie... ja juz naprawde nie wytrzymuje

Ranisz mnie,
Jest mi źle,
Kiedy na siebie patrzę,
Już dalej nie mogę,
Żyć w tej miłosnej chorobie,
Boże mój miły powiedz, dlaczego?,
Dlaczego pokochałam jego,
Przecież zawsze to on mówił ze kocha,
A teraz ja jestem tą, co szlocha,
Jego ciepło przesiąkło moje ciało,
A tak się pięknie zaczynało,
A teraz płacz, ból i cierpienie,
I bezsensowne po ulicy chodzenie,
Chce być cierpliwa, ale już nie potrafię,
Skakałam z tak wysoka i teraz nikt mnie nie złapie,
Twój urok i wnętrze obudziło me uczucia,
Twój dotyk ukoił te zło, którego kiedyś doznałam,
I tak szybko szaleńczo się zakochałam,
Oddałam ci swe serce swą dusze i ciało,
A ty dalej się wahasz mówisz ze mało,
Jak ci mam udowodnić, że naprawdę mi zależy,
Ale może jak będzie już za późno to uwierzysz,
Lecz to, co w mym sercu siedzi nie odejdzie tak szybko,
Nawet gdybym miała zaszywać je igłą i nitka,

autor

Myszka:)

Napisany: 2008-08-08 Dodano: 2008-08-08 22:36:51

Ten wiersz przeczytano 501 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie