Obudzenie
Choć to uczucie tak wiele bólu sprawiło,
Z letargu wyzwoliło.
Zburzyło ogromny mur,
Za którym schowałam swój ból.
Nie czułam smutku, ani radości.
Nieznane mi było uczucie miłości.
Nie istniałam.
Dobrze mi z tym było.
Tak mi się zdawało.
Teraz już wiem.
Żyłam jak bezwonny kwiat,
Jak woda, która ujścia nie ma.
Jak wiatr uwięziony w czeluści.
Znów czuję, że żyję.
Nie boję się już bólu,
Na pewno nie zbuduję muru.
Nie ucieknę przed cierpieniem.
Teraz już wiem,
By radość docenić,
Cierpienie trzeba przeżyć.
autor
Mada44
Dodano: 2021-09-23 10:14:35
Ten wiersz przeczytano 905 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
To nie przebudzenia to dojrzałość otworzyła oczy na
rzeczywistość. Pozdrawiam :-)))
dą takie chwile jak zły sen, ale dobrze, że peelka się
obudziła.
Uczymy się na błędach i dzięki doświadczeniom
potrafimy docenić najdrobniejsze chwile
szczęścia...pozdrawiam :)
Witaj
Przeżyte doświadczenia, czasem stanowią wskazówkę dla
dalszego postępowania w życiu.
Udanego dnia.