Oczami niechcianej
Nadzieja... Ponoć umiera ostatnia. Ile takich dzieciaków czeka?
Rozczesałam moje potargane loki,
myłam ząbki o pięć minut dłużej,
nawet szyję wczoraj wyszorowałam
i nie spałam, żeby dziś nie zaspać.
Nie zjadłam śniadanka,
(trochę burczy mi w brzuszku).
Za to najlepsze mam miejsce...
na szaro-niebieskim parapecie.
Powtarzam szybko ile mam latek:
-już pięć i pół, proszę pani
Dodaję szybko ulubioną potrawę:
-zjem wszystko, naprawdę, proszę pana
Na koniec nucę angielską piosenkę...
To niespodzianka.
O!
Już idą.
To najpiękniejsza pani na calutkim
świecie,
uśmiech ma dłuższy od moich korali.
A pan ma wesołe wąsy, które się trzęsą
i jeszcze iskierki mu w oczach skaczą!
Uśmiecham się najmocniej jak umiem,
aż uszy trochę zaczęły mnie boleć.
Powitać ją ,,ciociu" czy lepiej ,,mamo"?
Ale oni...
z obojętnością przeszli nie patrząc na
mnie,
ze sztucznym uśmiechem poszukują kogoś kto
zapełni im rzekomą pustkę.
Z jedynym lizakiem podchodzą do złotowłosej
Oli.
Wybrali już.
Ola umie też liczyć do czternastu. Ja tylko
do ośmiu.
Tylko znakomity obserwator zobaczyłby w
kącie pokoju
skulone maleńkie dziecko.
Zacisnęła bardzo mocno oczy,
coś tam jeszcze szepcze pod nosem.
Po policzku spływa jej jedna, samotna
łza,
wytarta zaraz chusteczką rozczarowania.
Nikala18
Komentarze (33)
Wiersz zatrzymuje i skłania do zadumy. Pozdrawiam
poruszasz bardzo, trudno spokojnie czytać :-)
Poprawiłam :) dziękuję za uwagę.
Nikola czytam Twój kolejny wiersz i... kolejny i...
nie potrafię wyrazić tego, co czuję.
niesamowicie osobiste, prawdziwe są Twoje wiersze,
jesteś w tym, czujesz,
istniejesz,
współuczestniczysz.
zatrzymujesz na długo
Wiersz nie jest smutny on, jest przygnębiający i
bardzo, ale to bardzo obrazowy mhmmm umiesz
obserwować, co Ciebie dookoła otacza i masz dar
pisania i robisz to tak realistycznie, że czytając ten
wiersz człowiek ma łzy w oczach i w jakiś stopniu
czuje się winny, że są dzieci, które marzą, aby być
kochane:(
Pozdrawiam bardzo serdecznie:)
Wstrząsająca opowieść wierszem, nie potrafię się nie
wzruszyć...Pozdrawiam niezwykle serdecznie-:)
aj, popłakałam się. i tyle.
Dostałam gęsiej skórki. Niesamowity przekaz.
Pozdrawiam
widok takich oczu zapada na zawsze...
zatrzymujący, dobry i potrzebny wiersz; pozdrawiam
aż się serce ściska, straszny jest los takich
niechcianych dzieci... bardzo mi smutno
Smutne oczy...
Pozdrawiam
Oczywiście zależy mi na konstruktywnych uwagach, nie
mylić z obrażaniem :) Dziękuję, wydaje mi się, że
lepiej teraz wygląda. Pozdrawiam serdecznie.
Potrafisz zaciekawić słowem i poruszyć serce.
Pozdrawiam:)
Smutny obraz. Bardzo zabolało. Chciałoby się, żeby nie
było więcej dzieci, które tracą nadzieję.
Pozdrawiam Cię ciepło.