Oczy krewetki*

Jej łeb kelner upuścił zbierając talerze,
najpewniej kolacja była by jak każda inna
gdyby nie ujęło mnie spojrzenie
krewetki z podłogi,
historia czarnych dziurek odniesienia,
ktorą wam za moment opowiem:

Więc siedzę pod drzwiami restauracji do późnej nocy,
aż kelner zamiótł łeb krewetki na szufelkę,
i wrzucił do worka, związał sznurkiem,
za rogiem czają się juz koty. Raz dwa!
rzucam się do worka,
odganiam koty, chcę odszukać moją głowę,
zauważam wąsy różowe, wśrod nich oczy.

Odnalazłam prawdę o życiu krewetkowym:
opowiedziały mi o falach w sztucznym zbiorniku,
o strachu przed połowem.
Przysięgłam na te koraliki,
klęcząc na kolanach, że wam o tym opowiem.

autor

N!KA

Napisany: 2008-10-16 Dodano: 2008-10-16 12:00:48

Ten wiersz przeczytano 1363 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Jedzenie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie