Oczy szeroko zamknięte

Nie znasz wcale
wiesz ile zdołasz dostrzec
swymi zamknietymi oczyma
to banalnie proste
dla mnie raczej żałosne
oceniasz przez swoje marne pryzmaty
spójrz głębiej
znacznie więcej zobaczysz.

Na dnie tkwią opowieści
o szczerej przyjaźni,
której nigdy się nie traci
o bólu,
żalu
i zwątpieniu w samego Boga
aż ogarnia chłodna trwoga.
I może to naiwne
i śmiej się że to tylko słowa
ja wiem, że zawsze można zacząć od nowa!
I że ludzie obłudni
aż do szpiku kości są niekoniecznie
nie wszyscy bynajmniej
duszę swą leczcie!
I wiem jak ciężko jest
bagaż złych doświadczeń zrzucić
jak trudno żyje się nadzieją oddychając
na przemian umierając...
A czasem ufam że warto iść w przyszłość
niepewnie jak po wodzie
wierzę że cud zdarzyć się może!
I doskonale pamiętam o tym
jak trudno radzić sobie samemu
kiedy pomocnej dłoni nie ma
ku naszemu zdziwieniu.
I ja dobrze wiem też
że najtrudniej wybacza się bliskiemu.

Mogłabym tak opowiadać
a Ty byś się dziwił
jak bardzo pozory lubią ludzi mylić.
I mogłabym opowiadać bez końca
od wschodu do zachodu słońca.
Bywało tak że najmocniej
raniły własne wspomnienia
nie warto ukrywać cierpienia
nie bądź jak oni
spełniaj marzenia!

I teraz patrzysz na tę inną mnie
pozory Cię myliły
i jakże bardzo,
czyż nie?
Ja niespodziewanie odwrócę się
i po miłość gdzieś pójdę
tylko ona nas wyzwoli
a lepiej jest nie walczyć
kiedy walka jest o nic.

Dla tych, którzy chociaż patrzą- nie widzą.

autor

Izaa1305

Napisany: 2009-04-13 Dodano: 2009-04-15 12:34:44

Ten wiersz przeczytano 564 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Wrogi Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie