Od pierwszego wejrzenia

Pamiętasz dziewczynę z oczami jak węgle?
Mówiłeś, że miłość ujrzałeś w ich głębi.
Przelotem spojrzenia przemknęły jak ważki,
a serca poczuły, że było to ważne.

I odtąd już oba szukały się wszędzie
w nadziei, że może zapachnie gdzieś szczęściem.
Tętniły, że kogoś brakuje tak bardzo,
a pustka raniła tęsknotą jak lancą.

W bezsennej podróży szukały się wzajem
a myśl w monotemat popadła zwyczajnie -
o niczym już tylko o oczach jak węgle.
Gdzie jesteś dziewczyno? Chłopaku, gdzie jesteś?

Alejka parkowa zadrżała nad stawem.
Bo raptem dwie ważki przemknęły znów nagle.
On spojrzał w te oczy tak czarne jak węgle.
Wyczytał w nich jedno:" Nareszcie, nareszcie."

A któreż to lato? Nie zliczę kochanie.
Pamiętasz alejkę i nas młodych na niej.
Tak miało się zdarzyć. Mnie byłaś pisana.
Nic nie mów mój miły. Ta cisza gra dla nas.

autor

magda*

Napisany: 2017-06-30 Dodano: 2017-06-30 10:23:21

Ten wiersz przeczytano 1150 razy

Oddanych głosów: 31

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie