Od trzydziestu pięciu lat
Nad Prypecią w Czarnobylu
nędzne jest dziś ludzkie życie
atom z reaktora uciekł
niechroniony należycie.
Lat trzydzieści pięć minęło
wielu stąd pouciekało
biedni ludzie powrócili
głód rybami odpędzają.
Szare słońce się przedziera
poprzez chmury ołowiane
wkrótce świerszcze tu zagrają
requiem ostatnim ofiarom.
autor
Babcia Tereska
Dodano: 2022-02-06 21:43:04
Ten wiersz przeczytano 1533 razy
Oddanych głosów: 30
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (35)
Gminny Poeta - pełna zgoda. Dziękuję za opinię i głos.
Pozdrawiam
Czas leci, a ludzie błądzą i nic tego nie zmieni,
nawet system wiecznej szczęśliwości. Pozdrawiam:))
beano, miłego wieczorku
Pamietamy, a wiersz potrzebny
Pozdrawiam serdecznie Teresko
:)
wibo, aTOMash, dzięki bardzo.
Z tym wirusem jest tyle zagadek...
Pozdrawiam
To by znaczylo ze o uciecze virusa z wuhan wiersz
dopiero bedzie za 33 lata...zatem dopiero wtedy
otrzymasz od aTOMasha drugi SZACUN !...:)
No cóż,cena cywilizacji.Pozdrawiam:-)
mojeszkice, Twoje oczy
Bardzo Wam dziękuję
Pozdrowionka
Mocny wiersz...
Bardzo dobry wiersz na przyponienie, ale czy to
wystarczy dla tych co wciąż myślą o wojnach...
Pozdrawiam Tereniu
Zosiu, Wandziu, Małgosiu, tak było. A dzisiaj
niektórym tyranom marzą się podboje świata, jakby mało
było katastrof.
Pozdrawiam cieplutko
Pamiętam ten czas, moje dzieci musiały pić płyn
Lugola, brr.
Okropne, oby nigdy...
Pozdrawiam Teresko :)
Ponury krajobraz po katastrofie wzbudza wśród ludzi
przerażenie i popłoch. Do dziś widać jej skutki w
przyrodzie spowodowane z ludzkiej głupoty.
Serdecznie pozdrawiam:)
Strach się bać.
Pozdrawiam :)
Dziękuję wszystkim za czytanie i komentarze. Miło Was
tu gościć.
Miłego wieczorku.