Od wiek wieków
Chwila za chwilą biegnie bystro
i nagle grunt spod nóg opada.
Spoglądasz z wielkim niepokojem.
Nie wystrzeliła żadna raca.
Zanim spojrzałeś, na kolana
(bez ostrzeżenia, z dużą siłą)
los, bez litości, mocno wgniata
złorzecząc: Po co ci to było?
Nerwowo szukasz gdzieś w tunelu
zielonych świateł - furtki dobrej.
Tak bywa przecież od wiek wieków.
I tylko w trwodze: - Chroń mnie Boże!
autor
magda*
Dodano: 2016-06-01 09:48:16
Ten wiersz przeczytano 934 razy
Oddanych głosów: 24
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (21)
Bóg nigdy nie opuszcza jest Twoim cieniem za plecami
..
Bo człowiek ma czas -
myśli, że ma czas
ale jakże się myli często.
Bardzo wyraźne przesłanie i bardzo prawdziewe
Pozdrawiam serdecznie Magdo :)
Bóg zaspokaja marzenia wiernych i ateuszy. Raz jest,
to go znów nie ma...Pozdrawiam serdecznie ;-)
To prawda,
od wiek wieków...
+ Pozdrawiam :)
Zgadzam się z MamąCórą
Pozdrawiam Magdo:)
przeważnie tak bywa, gdy trwoga to do Boga
pozdrawiam:)
ŻYCIE,los potrafią być czasami okrutne i mocno
przygniatają do Ziemi...dobrze, że zawsze pozostaje
Nadzieja, która nas z kolan dźwiga...pozdrawiam
serdecznie
Do Boga warto nie tylko w potrzebie...:)
Opatrzność boża czuwa nad nami, a kiedy upadamy na
duchu spieszy z pomocą...piękny wiersz Madziu :)
Dobrze, że jest do kogo zwrócić się, jak nie ma
nikogo...
Pozdrawiam
Wczoraj mieliśmy ogromną ulewę.Kogo dopadła zrozumie
Twój mądry przekaz Madziu...:)całuski
opaczność boża...
pozdrawiam milutko Madziu:)
Bóg pocieszyciel zsyła ukojenie
dobry wiersz z refleksją Pozdrawiam serdecznie
Madziu:))
plus od wgniecionych czy przygniecionych - ślicznie