Oda do Maćka

Domowe przedszkole wszystkie dzieci kocha
Hałabała i bona, Lucyna, krasnala macocha.
Jeśli jesteś dzieckiem, nie ważne czy chcesz,
krasnal przyjdzie po ciebie, na pewno to wiesz.
W domu dziurę zrobi na ścianie
na której przystanie.
Popatrzy na ciebie,
uśmiechnie złowieszczo.
Po grzbiecie przebiegnie ci stado dreszczy.
Nie bój się jeśli zobaczysz to coś,
strasznego, małego, być może to on.
Ten uśmiech szalony i ten mętny wzrok,
czerwona czapeczka, spodnie ,pantofle
wahadłowy krok.
Maleńki noseczek, broda odstająca,
naprawdę to ona jest tak odrażająca,
brudna, nieczysta, w niej pełno jedzenia
pod nią, na skórze same owrzodzenia.
Nigdzie nie widać śladów czystości,
skora płatami odchodzi. Jeszcze dużo potworności,
lecz choćby wymieniać i opisywać,
nie widząc jej, nie dowiesz się, jak jest obrzydliwa.
Patrząc na nią, czujesz jak by jej każdy włos dotykał twego ciała.
Choć będziesz prosić i błagać, wstrętny hałabała
nie zetnie, nie urwie, nie zgoli.
Jedynie podejdzie powoli,
po główce pogłaszcze,
wargami zamlaszcze.
Na dziś koniec, powie.
Tobie się zakręci w głowie.
Bona przybiegnie na twoje zawołanie.
Ciebie w złym stanie, zapłakane zastanie.
Wiedzieć będzie, chyba, jak Cię pocieszyć
Z pewnością będzie tymi czynnościami grzeszyć.
Halabala, mimo tego co powiedział,
nie będzie, patrząc na was, spokojnie siedział.
Dołączy się wbrew słowu danemu
Będzie im dobrze i jej i jemu.
Ty nie masz niestety nic do gadania
Ty jesteś tylko zabawka pedofilów. Zabawka do ruchania.

Wiersz dedykuję Maćkowi, nie temu z Klanu, oczywiście.

autor

świteź

Napisany: 2006-12-15 Dodano: 2007-03-04 22:38:07

Ten wiersz przeczytano 886 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Dla dzieci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie