Oda do Nadziei
Klimat powiedziałabym raczej, że podniosły i patetyczny, ale taki miał być, bo wiersz pisany był zgodnie z wymogami warsztatów poetyckich ;)
Czarne wstęgi oplatają,
więżą umysł, w pętach ciało…
Nadziejo! Przybądź z orszakiem,
w którym wesele i radość gości,
a jasnością nabrzmiałe zorze
zduszą mroku panowanie.
Przybądź nocą rozedrganą,
kiedy sępy rwą na strzępy
moją somę, moją psyche.
Nadziejo! Tyś jak z kwiecia utkana
misterna koronka, co ciało przyozdabia
niby pannę młodą, dodając jej wdzięku,
radosnego piękna, czyniąc, że się czuje
wszechświata królową.
Nadziejo nasza! Klejnocie żywiczy,
coś niejedno istnienie ocaliła od zguby,
gdy podając rękę, rzucając kotwicę,
do portu szczęśliwości sprowadziłaś
człeka.
Ty wzbogacasz w radosne, uśmiechnięte
krwinki
krwioobieg żywota, nagle wyblakłego
i każesz, by mieczem siły, co w dłoń jego
wkładasz,
pokonał w walce wroga, który nań
nastawa.
O, Siostro Wiary i Siostro Miłości!
Pozostań także ze mną po krańce oddechu,
daj moc, by odpędzić tę zmorę Niepewność
i Strach, co pożera stopniowo od
wewnątrz.
Więc, Nadziejo, przesiąkaj przez twardą
skorupę,
by użyźnić jałowe, bez marzeń ugory
i zasiać ziarno, z którego wyrośnie
nowy pęd zieloności,
wigorem szalony.
Komentarze (47)
Ładnie, jest klimat.
bardzo na tak
pozdrawiam Małgosiu
Pięknie Gosiu. Rozbudziła się moja wyobraźnia.
Dziękuje za wiersz. Pozdrawiam.
Bardzo podniośle i niczym oda do nadziei.
Więc przybywaj nadziejo, wlej w nasze serca spokój,
umocnij wiarę i miłość.
Pozdrawiam Małgosiu :-)
Ja powiedziałbym,że egzaltowany również,ale skoro tak
kazali.
Faktycznie podniośle ale
i z natchnieniem wiersz napisany,
tak, bez nadziei ani rusz, ona jest potrzebna, a z
wiarą tworzy bardzo dobrą parę.
Pozdrawiam Gosiu, z podobaniem, dawno Ciebie nie
widziałam, zatem tym bardziej miło widzieć :)
Cudny, wymowny wiersz. Pozdrawiam :)
Podniośle. Miłego dnia fatamorgano:)
natchniony wiersz- tak bym go określiła.
Wspaniały wiersz, zatrzymał.
Pozdrawiam serdecznie.
Zatrzymał i to na pewno nie patosem. Nadzieja jednak
zawsze jest potrzebna. Pozdrawiam
Umiesz.
Serdecznie Cię witam Małgosiu.
W wersach tego wiersza nie dostrzegam patosu w złym
tego słowa znaczeniu. Natomiast klimat tego wiersza
rzeczywiście wymaga podniosłości która podkreśla wagę
słów tego /moim zdaniem/ bardzo dobrze napisanego
tekstu.
Całym sercem życzę Ci spełnienia nadziei zawartej w
puencie.
Piękny!!! Nadziejo...nie opuszczaj nas w potrzebie!
pozdrawiam cieplutko Małgosiu :)
Piękny... Rozbudziłaś wyobraźnię czytelnika:)
Pozdrawiam:)