Odbicie w lustrze...

Choć narzekam i bluźnie to dziś dziękuje bo wiem że pożałuje jak Was już nie będzie...

Czasami chciałabym być znowu dzieckiem...
Patrzeć na świat oczyma bezbronnymi...
Wojny się bojącymi...
Nieświadomymi zła jakie my ludzie wyrządzimy...
Nie umiejącymi kalkulować...
Nie umiejącymi nienawidzić...
Oczami małej Justynki,która nie rozumiała zawiści...
Nie rozumiała tego świata...
I ludzi,którzy potrafili zamordować własnego brata...
Tyle marzeń,tyle planów było...
Z wiekiem wszystko się skończyło...
...
Dziś patrząc w lustro widze blask tak jasny,
To moje serce wciąż pełne dziecięcej wyobraźni...
...
Lecz czas zmierzyć się z realiami,
Przypomnieć ludzi,którzy tak wiele nam dali...
Mamo,Tato dziękuję dziś wam za to...
Nauczyliście mnie tak wiele...
Dzięki wam jestem dobrym człowiekiem...
I choć jutro padną z mych ust słowa,
Których pewnie będę kiedyś żałować...
To wiedzcie że zawsze będę was szanować...
To chyba miłość bezwarunkowa...
Chcę byście kiedyś wiersz ten przeczytali...
I wiedzieli że dobrą córkę wychowali...

autor

Obce imię

Napisany: 2007-02-20 Dodano: 2007-02-21 16:53:05

Ten wiersz przeczytano 426 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie