Oddać duszę miłości
Oddać duszę prawdziwej miłości,
Wypuszczać serce z niewoli jak gołębia,
By szybować pod słońcem z radości,
I wszelkie tajniki uczucia zgłębiać.
Płynąć namiętnymi słów potokami,
Przez szepczące usta drżące.
Wznieść się ponad myśli obłokami
I ujrzeć zawstydzone rzęsy trzepoczące.
Obsypywać pocałunków deszczem,
W tęczy zmysłów ręce obmywać,
Spijać pomalutku podniecenia dreszcze,
Wybuchem orgazmów szczęścia zażywać.
Oddać duszę prawdziwej czułości,
Do końca żadnymi słowami nie opisanej,
Oddać duszę prawdziwej miłości,
Jednej, jedynej do końca nie
wypowiedzianej.
autor
edikruger65
Dodano: 2007-04-24 05:12:12
Ten wiersz przeczytano 490 razy
Oddanych głosów: 32
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Wiersz tchnie uczuciem radości i spełnionej miłości.
Piękna melodyka.
pieknie, az dech zapiera:) piekne uczucia wyrazone w
piekny sposob. pozdrawiam cieplusio:)
Oddać duszę prawdziwej miłości...to jest to.
Taka powinna być miłość prawdziwa... marzycielska...
namiętna... szczęśliwa... Ola
Miłość oddana, porywająca, bezinteresowna. Piękny
wiersz.
Własnie taka powinna być miłość- porywająca, oddana,
czuła, a jednocześnie niewypowiedziana ! Bardzo mi się
wiersz podoba!