Odejście na emeryturę Pana P.

Martwi się Pan P, że czas jego mija
Że wraz z biegiem latek coraz krótsza szyja

Martwi się Pan P, że mu trzeszczą kości
I, że wokół wszystko czasem jego złości

Martwi się Pan P, że już odeszły chwile
Kiedy z niejedną młódką spędzał czas mile

Martwi się Pan P, smutne dalsze życie
Kiedy marne grosze podpisze na kwicie

Martwi się Pan P, choć osiągnął wiele
Że i tak zakopią go w czarnym popiele

Ach! Po co te zgryzoty! Po co te zmatwienia!
Pomyśl raczej o tym co cię opromienia

Masz swój cichy kącik, masz swoje mieszkanie
To dzięki ciężkiej pracy zasłużyłeś na nie

Masz szlachetną żonę, która ci dogadza
I na pierwszym miejscu przy stole cię sadza

Masz trzy Piękne Kwiaty, owoc twej miłości
Więc czemu narzekać, więc czemu się złościć?

Nie musisz już wstawać o tej samej porze
Budzik cię nie budzi, schować go już możesz

Popatrz na słoneczko, które cię oświeca
I do dalszych czynów codziennie podnieca

Ciesz się również z tego, że budzisz się z rana
Że wita cię wnuczka- siada na kolana

Szczebiotem zaprasza do śpiewu i tańca
Dziadziu później pacierz, później do różańca

Więc przestań narzekać, że to koniec świata
Że wszystko minęło, że dostałeś mata

Żyj sobie spokojnie, jak każdy w tym wieku
Najważniejszy jest humor i zdrowie człowieku!

autor

płomień II

Napisany: 1997-02-01 Dodano: 2007-09-28 18:01:35

Ten wiersz przeczytano 24744 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Praca

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie