Odp. Mrówki...*/
na liściu klonu
mrówcza panika
spływ kajakowy
— kpina autora
ja tu na wodzie
o życie walczę
czułka złamane
rozcięta głowa
a ty na brzegu
jak skała zimny
czekasz by ubrać
w śmiertelne słowa
milczenie pełne
mrocznych momentów
kolejną śmierć
w kajecie schować
ci nie pozwolę
łapię się trawy
ostatnia szansa
wyjść z tej zabawy
wykorzystana
patrze ci w oczy
nie ma empatii
chłód dumnie kroczy
w imie poezji
wielki poeta
na mojej śmierci
bo na nią czekał
wspiąć chciał się
wredny
na szczyty sławy
autor
raskolnikowski
Dodano: 2022-06-10 13:29:34
Ten wiersz przeczytano 849 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Nietuzinkowo, na cudzej śmierci często ludzie się chcą
wspinać, na zasadzie po trupach do celu, a perspektywa
postrzegania zależy od tego, gdzie jesteśmy, kim też.
Dobrego dnia życzę.
Trzeba jej przyznać, że zgrabnie się odgryzła za to
haiku. Msz w wersie siódmym powinno być "czułki
złamane" zamiast "czułka...". Zamiast " kolejną śmierć
w kajecie schować" napisałabym "kolejnej śmierci...".
Uciekły ogonki z "patrzę" i "w imię".
Miłego piątku:)
no tak, perspektywa ratującej swe życie mrówki jest
zupełnie inna niż patrzącego na nią poety.