Ofiaruję Wam
'Przyszły testament', który musiałam napisać do szkoły :)
Ofiaruję wszystko to, co mam
Wszystkie smutki, troski, żale
Całe życie moje oddam Wam
Przez które szłam tak wytrwale
Mą wrażliwość na cierpienie
Na ból ludzi nieszczęśliwych
Na ich łzy, policzków drżenie
Ich zbolały wzrok, lękliwy
Także radość wędrowania
Tam, wysoko w górach naszych
Krajobrazów oglądania
Wysłuchania śpiewu ptaszyn
Oddam Wam też me wspomnienia
Chwil cudownych lecz minionych
Me marzenia bez spełnienia
Przyszłych lat, tych upragnionych
Mój największy oddam Skarb
Który w świecie jest rzadkością
On jest tu najwięcej wart
A nazwano go miłością
Komentarze (3)
Największą szkoło dla człowieka jest samo życie ,
ofiarowania marzeń i dzielenie się wspomnieniami i
doświadczeniem jest niezwykłym darem dla nowego
życia...Wspaniały wiersz.Pozdrawiam
Podarować marzenia jako jeden ze skarbów uczucia.
Nawet kochając ciężko się dzielić z kimś marzeniami.
:)
wyjątkowy ten Twój testament.... ładnie, składnie
napisany...