Ogień i Woda
Niby anioł a dwa żywioły w sobie ma
Ogień i woda oznaczają jej osobowość
Gniew i złość ogień w niej wywołuje
Lecz jest i on w postaci wody błękitnej
Pragnie zgasić w niej ogromny gniew
Każdego ranka stępuje do jej duszy
Wkrada się do serca wdziera w głąb
Szybując myślami po mapie ciała
Pragnąc dotrzeć głęboko w serce
Ale ogień w niej jest silny ogromny
Spalając dobro bijące z pięknego
uśmiechu
Ogarniając dogłębnie oliwne spojrzenie
Tylko woda pragnie to wszystko ugasić
Niech woda ogarnie jej ciało przeniknie
Tam gdzie jeszcze tli się nadzieja
Płyn dalej do jej ciała tnij swe koryto
Zaznać swą obecność by ugasić ogień
By w jej sercu zapanował błękit wodny
Komentarze (10)
Sympatyczny wiersz, pozdrawiam serdecznie :)
kobieta zmienną bywa
nie zawsze tak raz (tu można napisać ana ile moja na
dzień dwa trzy razy)żegnam bo idzie
fajnie o dwóch zakochanych osobowościach
Piękne słowa o miłości.
Pozdrawiam serdecznie.
Dobry wiersz, pozdrawiam.
Bardzo mi się podoba :)
Gdy ogień krytyki za mocno pali to chwyć się nadziei i
płyń na fali... :)
"W wodę za nią skakałem, ale w ogień nie chciałem."
- Jan Izydor Sztaudynger.
Pozdrawiam Jano.
miłość malowana słowami
Udany wiersz pozdrawiam