Ognista sanna

Wiersz napisany na warsztaty w KPN zajął I miejsce.

Ognista sanna

Wieczór rozłożył srebrzyste skrzydła,
płynie nad ziemią, rozświetla mroki.
Śniegiem zawiane pola i łąki,
drzewa jak diwy - w szklistych koronkach
błyszczą się, mienią w blasku księżyca.

Cisza wokoło makiem posiała,
mróz spiął na amen srebrzystą klamrą,
w sennej scenerii czas tu zatrzymał,
nawet sowizdrzał przycichł w zaroślach,
nie ma ochoty dzisiaj na harce.

Nagle z oddali słychać janczary,
dzwonią dzwoneczki w rytm końskich kroków.
Rącze rumaki biegną w podskokach,
aż iskry sypią się im spod kopyt.
Grzywy rozwiane niczym latawce,

nozdrza rozdęte - para z nich bucha,
bielutką mgiełką płynie w przestrzenie.
Za nimi sanie - kulig w rozbiegu,
barwny, wesoły pędzi przed siebie.
Chłopcy, dziewczęta, panie, panowie

w ciepłych kożuchach w czapkach na głowie,
w dłoniach pochodnie niczym latarnie,
kulig jak łuna ciemność rozświetla.
Ktoś na harmoszcze zagrał melodię,
śpiewają młodzi, starzy i dzieci.

Słowa piosenki echo w dal niesie.
Gwarno i śpiewnie w barwnym kuligu,
wiatr zawadiaka w nuty się wplątał,
rozśpiewał drzewa, pola i łąki,
wieczorny koncert płynie pod niebem.
A sanie pędzą w górę i z górki,

woźnica głośno konie popędza,
nikt nie narzeka na mróz, śnieżycę...
chociaż nie jeden sanie już gonił.
Z dala już widać w karczmie światełka.
Kucharz dopieszcza udziec na ruszcie,

Woń pieczystego drażni już nozdrza,
Karczmarz zaprasza wszystkich do stołu.
Ogień buzuje raźno w kominku,
a okowita rozgrzewa trzewia,
Czas na zabawę taniec z przytupem.




Ty-y. dn: 4.01.2022 r.



/wanda w./ -- Wanda Maria Wakulicz//

autor

wandaw

Napisany: 2022-01-04 Dodano: 2022-01-13 23:23:43

Ten wiersz przeczytano 1815 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Sylabiczny Klimat Wesoły Tematyka Konkurs

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie