Ogród

Ogrodu starego szmaragd traw,
drzew szereg prowadzący nad staw,
cichy szept strumienia
toczącego się po kamieniach,
a opodal w cieniu na ławce
para zakochanych, on i ona
- obrączki, więc mąż i żona.


Ona w stanie błogosławionym
z obliczem rozpromienionym,
on ją wzrokiem ogarnia całą
bo w sercu ma miłość niemałą,
i tuli kochaną do serca swego
szczęśliwy z miłości owocu tego,
ich usta słodyczą pocałunków kipią.


Oboje w uniesieniu miłosnym
w stanie niezwykle radosnym,
szczęściem swym promienieją
ach, jak okazać to umieją,
patrz miła ile miłości w sobie mają
bez słów spojrzeniem z sobą rozmawiają,
słońce swym żarem ich sercom chce dorównać.


Jak uroczyście dzisiaj w ogrodzie
w koronach drzew tańczy radośnie słońce,
opodal po stawie płyną dwa łabędzie,
na rabatach róże tulą się do siebie
swym zapachem słodkim obdarzają nas,
dziś w parku dla wszystkich czaru miłości czas.


Waga©

autor

Waga

Napisany: 2005-07-17 Dodano: 2005-08-10 18:47:24

Ten wiersz przeczytano 573 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie