Ogród Wspomnień
Niebo bezbarwne - smutku morze
Spoglądam w nie, wciąż pamiętając twe
oczy
Zagubione ogniki nadzieję dające
Dwie świece płonące pośród ciemności
Samotne myśli, ciszę tnie
Szept nieznany zza muru wspomnień
Dziś znów odwiedzę ich ogród
Gdy w objęcia snu gwiazdy pozwolą mi
odejść
Może tam znajdę ciebie
Ukrytą w dzikich róż krzewach
I znów, jak za czasów słońca
Pieśnią bez słów Wszechświat zaśpiewa
Nie chcę wiedzieć, co prawdą jest
A co światem wyblakłych marzeń
Za ścianą przeszłości odnajdę cię
Przywrócisz życie oczu swych blaskiem...
Złamane serce ostatnią łzę roni
Czarna Noc zmęczony dzień goni

Immortelle


Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.