OJCZYZNA

W potoku hańby złożonych obietnic,
Okaleczona kąpie się kobieta,
Wśród wartkich nurtów zrywów niebezpiecznych
Ostatecznego rozstrzygnięcia czeka.

Krwi z ciała matki powoli ubywa,
Z ran poszarpanych płynie nektar życia,
Z oczu zdradzonych łza leci rozbita,
Na wielość cierpień z tych samych korzeni.

Już więdną róże w rodzinnym ogrodzie,
Ziemię jałowi pochód rozbójniczy,
Płoną pochodnie i dom ktoś podpala,
Nie będzie nic już oprócz pustej dziczy.

Matko najmilsza już wiem czemu płaczesz,
Nad losem własnym i swego pokolenia
Dawną historię zepchnięto do cienia,
Lecz jeszcze krzyknie mordowana ziemia!

Jeszcze wykszeszem z popiołu nadzieję,
Tą niezatartą przez marne istnienia,
Tą co w okopach zmniejszała cierpienia,
Tą narodzoną z dawnego marzenia.

kochającym swój Naród

autor

volks85

Napisany: 2007-12-20 Dodano: 2007-11-16 18:13:14

Ten wiersz przeczytano 602 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie