Okrągła mądrość ciemności

Dla tego co życie me prowadzi , niech wie ,że na najszczerszą mą miłość nic nie poradzi. Pomóc tylko może , niech więc wreszcie coś zrobi , proszę niech nagle coś zrobi!

Księzyc przez okno wchodzi do serca , nigdzie nie błądzi w oczach blask swój roznieca.
Spiewa piosenkę o swej podrózy , każdemu szczęście w niebiosach wróży. Każdego wieczora patrzę na niego , tak bardzo odległego a zarazem tak mi bliskiego. Rozumie me słowa , słów krytyki nie chowa.
Oddaje swą mądrość bo w niebie tylko on zna Ciebie. Gwiazdy wspomogą jego działanie , tylko co tak naprawdę się stanie gdy ciemność zapadnie i zniknie ten nadziei taniec. Ona kręci mym życiem tańczy do okoła , nigdy mnie nie zawiodła choć często surowo wady twe chowa.
Jestem gotowa , czekam cierpliwie , księżyc w mym sercu nigdy nie zgnie!!!!

02.12.20006

autor

Esperanza

Napisany: 2006-12-02 Dodano: 2006-12-02 16:46:55

Ten wiersz przeczytano 372 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie