Okruchy pragnień

Choć mała cząstka, tak niewiele,
by być szczęśliwym każdego dnia.
Mały okruch ludzkiego pragnienia,
los nam pozwoli i radość da.

Niewielką kapkę ludzkiej nadziei,
znieść wnet ten ciężar, co dręczy człowieka.
Odwrócić złą passę,przywołać szczęście,
wiedzieć co jeszcze dobrego nas czeka.

Lecz jakoś trudno wszystko w to uwierzyć!,
kiedy zły los zamyka przed nosem drzwi.
Przynosi znowu kłopotów co krok,
zmazując wszystko co przyniosły sny.

I tak przez lata ucieka nam życie,
goniąc myślami dzień za dniem.
Wciąż brak gotówki i wszelkiej wiary,
jutro to samo – to nie jest ten sen.

Jest też nadzieja, światełko w tunelu,
gdy rano wstanę, obudzi mnie słońce.
Odejdzie zmartwienie choć na małą chwilę,
pocieszy serce i nadzieje wątłe.

Nie będzie płaczu i nie będzie łez,
że czegoś nam do życia brak.
Bóg nie pozwoli zniszczyć uśmiechu,
w drodze przez mękę w lepszy świat.

autor

Piotrek40

Napisany: 2013-05-02 Dodano: 2013-05-02 09:59:18

Ten wiersz przeczytano 654 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie