okruchy serca
odeszłam tak daleko
porzuciłam łkającą miłość
by ratować swoją duszę
nie zostało nic prócz wspomnień
złamanych promilem dnia
tyle lat wspólnych przeżyć
niezrealizowanych planów
straconych bezpowrotnie
zerwanych huraganem słów
przepełnionych nałogiem
nie będę patrzeć wstecz
tylko poszukam siebie
na granicy nieba i ziemi
pozbieram okruchy serca
pozwolę je komuś posklejać
Komentarze (26)
Poskleja swoje serce i kochaj. Pozdrawiam
nie rozpamiętywać to nowa nadzieja:)
tajemniczy smutek wokół duszy, ale czy jego poruszy?
Widzę w nim smak, który potrafi uświadomić nawet burzę
i to na gęsto.
Ślicznie dziękuję za Waszą obecność u mnie :)
Pozdrawiam
nie patrz wstecz ...pozwól posklejać te okruchy
...bardzo ładny wiersz - pozdrawiam:-)))))
Tak trzymaj. Wiersz, bardzo na tak. Pozdrawiam
"nie będę patrzeć wstecz
tylko poszukam siebie"...jestem za:)
Pozdrawiam.
+ładny wiersz
Trzeba poszukać siebie i wierzyć, że uda się posklejać
okruchy serca:)
Pozdrawiam
Urzeka mnie podusmowanie w ostatniej zwrotce-dobrego
dnia życzę i pozdrawiam