Okruchy ufności

Wiesz, to już nie jest tylko tęsknota
za Jedyną kochaną osobą;
to przemożna, olbrzymia ochota
bycia na zawsze już tylko z Tobą!

Dziś żałuję, że gdy pewność miałaś,
to mną szarpnął mój strach bezrozumny.
Dziś by żadna siła nie zabrała
Twej ufności we mnie - byłbym dumny.

Chcę odzyskać okruchy ufności,
które przecież gdzieś w sercu Twym drzemią.
Nie pozwólmy na sen tej miłości!
Niechaj wzleci wysoko nad ziemią!

Niech zakwitnie jak kwiat polny wiosną,
co w promieniach słonecznych się śmieje,
i niech w sercach stęsknionych dwóch rosną
nasze wspólne życiowe nadzieje!

autor

piwar68

Dodano: 2005-11-08 15:54:49

Ten wiersz przeczytano 651 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie