Okruchy wspomnień z wojny

Byłem na wojnie gdzie szczęk żelaza
bezbronne matki, niewinne sieroty przeraża.
Byłem na wojnie gdzie w blasku fleszy
kosztem pospólstwa na gruzach ich pieleszy
w najlepszych ujęciach do wieczornych wiadomości
politykom na zamówienie dostarcza się czaszki i kości.

Drętwiałem strwożony w schronie z betonu
licząc zdradliwe wybuchy nad głową.
Kłamałem na głos drwiąco, że to nic takiego,
że te brunatne plamy na kamieniach to nie od krwi kolego,
to wszystko minie, odejdzie, znikną złe obrazy,
zapewne przed świtem gdy do modlitwy porannej rozłożą „janamazy”.

Nie mam łączności, nie wezwę pomocy
do rana jeszcze pięć godzin, całe życie – pół nocy.
Wszechświata całego grzechy sobie przypisałem,
Allacha wyrok żałosną modlitwą powstrzymać chciałem,
Boże mój, Boże Twój, Ojcze Nasz, Któryś Był, Któryś Jest, Jeszcze raz
Pozwól mi, Pozwól Nam, Pozwól, Ocal, Spraw, Zatrzymaj, Cofnij czas.

Nazajutrz w małej wiosce do drzwi szarego domu niosą wiadomość
w mundurze galowym oficer, kapelan, posępny jegomość.
Potem zanucą z korowodem „Anioł Pański” – żałobne dzwony,
salwa honorowa nad trumną echem wzbudza przenikliwe tony,
trąbka – „Cisza” – „Śpij Kolego”,
Bóg ocalił – lecz nie Jego.

autor

Ladyrom

Napisany: 2014-07-11 Dodano: 2014-09-12 09:38:45

Ten wiersz przeczytano 660 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie