Okruszek plonnej nadziei...

Bog dal ci prawo do zycia - bo sie poczales,
Bog cie miloscia obdarzyl i czekal
co z tym kochaniem zrobia...
a oni chcieli cie zaadoptowac
-przez smierc w kuble...
a oni w poplochu przestraszyli sie -ciebie...
nie mogac sie bronic - glosno plakales
na ludzka podlosc na ludzka przez Boga dana
-milosc daremna...
a byles wtedy - jak okruch plonnej nadziei
i niewidzacymi oczkami sercem bijacym jak dzwon
-blagales o litosc
-maly bezbronny okruszku nadziei...
nie boj sie nierozkwitly w sloncu kwiecie
bezpieczna ciemnosc w mym lonie
-najwieksza jest w swiecie
postawie obok dwa wielkie zywioly
-zycie i smierc
-i musze cie maly bezbronny okruszku miec!
Nie boj sie ludzi
ktorzy sami poczeli sie z milosci Boga...
dla nich droga do Boga jest bardzo uboga
bo nie wiedzieli jak wstrzymac kochanie...
-niech Jego wola sie stanie...
nie dam cie zaadoptowac przez smierc w kuble
bo Bog dal ci prawo do zycia
-nie ludzie...
ty wiedziec nie mogles jak wielka jest podlosc czlowieka na ziemi
-lecz im wybaczam
Bog z nimi
-malymi nieporadnymi zyjatkami
-co zwa sie
-rozumnymi istotami ludzkimi...

autor

Maeuslein

Napisany: 1985-10-22 Dodano: 2005-07-17 06:23:43

Ten wiersz przeczytano 614 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie