On nie jest już taki jak...
Zmienił się...zmienił i to bardzo, nie poznaję go. Kiedyś to był zupełnie inny człowiek teraz to tylko jego zarys....Może on wtedy tylko grał i teraz pokazuje swoje prawdziwe,,Ja"...Nie wiem może...W każdym razie chyba już mi powoli przechodzi. Ale niech pamięta, że dla niego zawsze mam specjalne miejsce w swoim serduszku...Wyrył w nim trwały ślad, który na zawsze pozostanie głęboko na samym dnie. Ale już jest lepiej, już mi nie potrzeba tych samotnych, wieczornych spacerków, gdy szłam nie zliczone kilometry ze łzami w oczach uśmiechem na twarzy i bólem w sercu...Szłam i szłam nie bacząc na ludzi przechodzących, obok, choć i tak nie było ich zbyt wielu, bo wybierałam samotne ulice, które pozwalały swobodnie płynąć moim łzą nie narażając ich na głupie komentarze innych. Tych oczyszczających spacerków jest coraz mniej z biegiem czasu możliwe, że już ich nie będę potrzebować, ale na razie jeszcze czasami są mi potrzebne. Pomagają mi...pomagają wyrzucić smutek, żal i rozczarowanie. Dzięki nim po przyjściu do domu jestem jakoś tak dziwnie spokojna....czasami się tego boje. Teraz już wiem, że źle wybrałam. Dobrze, że to nie była decyzja na całe życie...
MalwinaOdTak
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.