ona
zagubiona wśród myśli
samotnie przez świat
ciągle zmęczona
zraniona zdradą
powiewa samotnie
jak flaga na maszcie
w zawirowaniach
bezimiennych dni
na bezkresach
stepów akermańskich
smagana wiatrem
który ciągle w oczy
przedziera się
przez gąszcze
ludzkiej obłudy
ciągle do przodu
nie cofając się
w swoich wartościach
samotny biały żagiel
nie dający się zatopić
brnie by żyć godnie
szukając bezpiecznej przystani
autor
Sabina Gancarz
Dodano: 2015-12-01 10:17:43
Ten wiersz przeczytano 1568 razy
Oddanych głosów: 38
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (48)
Determinacja, że aż pozazdrościć. Bardzo ciepły wiersz
traktujący o miłości do życia mimo wszystko...
Pozdrawiając Ciebie Sabinko na miły wieczór pięknie
dziękuję za odwiedziny:-)
ładnie o samotności w melancholijnym wierszu:)
pozdrawiam serdecznie
Smutno takiemu samotnemu żaglowi. Ale lepiej czasami
jemu, niż toksycznemu związkowi. Więc wszystko ma swój
sens. Ważne, że idziemy wciąż do przodu.
Pozdrawiam.
Sabinko-nieraz tak jest że cały czas wiatr nam w oczy
wieje ale bywa i tak że karta się nam nieraz w połowie
życia odwraca i zaczyna namsprzyjać los i
szczęście.Myślę że i do ciebie uśmiechnie się
szczęście,czego ci naprawdę życzę jeśli w wierszu
chodziło o ciebie.Miło pozdrawiam
Ładny wiersz, samotność ma różne oblicza
Znajdzie peelka swoją przystań=ja w to wierzę:)
Miłego wieczoru Sabinko:)
Dziękuję za odwiedziny
Wzruszająco o samotności. Byle do przodu, pozdrawiam
Sabinko:)
magiczne
Ładnie napisany.. starczy jej sił..by biec do
bezpiecznej przytulnej przystani ..
Ładny, obrazowy przekaz zmagań z codziennością.
Serdecznie pozdrawiam.
Każdy marzy o takiej bezpiecznej prystani Samotnosc
nie jest miłą towarzyszką człowieka
Pozdrawiam pogodnie Sabinko
żaglóweczkę do przystani pcha wiatr, szlakiem wodnym
drogę znaczy, ile szczęścia w ludzkich twarzach, kiedy
port zobaczy.
Pozdrawiam serdecznie
Dziękuję za odwiedziny i komentarze
Dobranoc
niestrudzona w wysiłkach - ładnie.