ona
zagubiona wśród myśli
samotnie przez świat
ciągle zmęczona
zraniona zdradą
powiewa samotnie
jak flaga na maszcie
w zawirowaniach
bezimiennych dni
na bezkresach
stepów akermańskich
smagana wiatrem
który ciągle w oczy
przedziera się
przez gąszcze
ludzkiej obłudy
ciągle do przodu
nie cofając się
w swoich wartościach
samotny biały żagiel
nie dający się zatopić
brnie by żyć godnie
szukając bezpiecznej przystani
Komentarze (48)
Milo bylo przeczytac :)
dobry wiersz,nie wszystkim będzie dana bezpieczna
przystań,pozdrawiam
Bezpieczna przystan, tak, to najcenniejsze, czego
kazdy pragnie,
Wiersz z dawka optymizmu, nadziei.Podoba sie Sabinko.
Pozdrawiam.
Gdy taką bezpieczną odnajdziemy przystań będziemy
szczęśliwi
pozdrawiam serdecznie:)
Szukamy, szukamy tej naszej przystani, a jak już ją
mamy, trudno opuścić. Ciekawa refleksja.
Pozdrawiam, +
Nigdy nie można dać się zatopić, trzeba brnąć przed
siebie.
Podoba mi się wiersz Sabinko :)
Całe życie szukamy bezpiecznej przystani. Jest wielkim
szczęściem ją znaleźć i potem posiadać. Pozdrawiam
Sabinko.
Sabino, podoba mi się twoj wiersz. Mówiąc o zmaganiach
z codziennym życiem, przeplatasz go optymizmem pomimo
wszystko. "samotny biały żagiel nie dający się
zatopić" może zamiast "zatopić" zerwać?, jak myślisz?
Pozdrawiam bardzo serdecznie.
Jak większość z nas - kobiet. Ciekawie.
Smutny z łezką w oku ale piękny... pozdrawiam :)
bezpieczna przystań jest ostoją
potrzeba dużo siły i wytrwałości,,,,pozdrawiam :}
szukając bezpiecznej przystani Pozdrawiam:))
Ostatnia zwrotka jest bardzo ciekawym komentarzem do
wiersza
Miło było przeczytac
p o z d r a w i a m