Ona

Dla Pani Anieli, która była moją przyszywaną babcią. " A światłość wiekuista..." [*]

Stawiała imbryczek na gaz
Dorzucała drwa do ognia
Pilnowała domowego ogniska

Pewnej jesieni
Wyszła z domu
Poszła na spacer

Nigdy nie wróciła

Odeszła a mi pozostało
Zapalenie lampki
Na jej grobie nieznanym

Już nigdy nie zjem jabłek z jej wielkiego ogrosu, nie posłucham opowieści o wojnie, i wielkiej miłości. Szkoda... "Śpieszmy się kochać ludzi. Tak szybko odchodzą"

autor

Julia Brauth

Napisany: 2006-10-17 Dodano: 2007-02-09 16:51:22

Ten wiersz przeczytano 462 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie