Ona jest niewinna, przecie to...

Dziecko z niej jeszcze...
Mała dziewczynka....
Ładna, całkiem zgrabna...
Uśmiechnięta, zawsze rozbrykana....
rozgadana...
Długie dwa czarne warkocze splecione...
Oczy ciemne, duże, podkreślają jej malutką jeszcze twarzyczkę.
Co się stało ??
Czemu dziecina w kącie swego zawsze jasnego lecz tym razem ciemnego pokoju leży skulona i płacze ??
Wszystko ją boli...
Ledwo już żyje...
Co się stało kochanie ??
Zeszłam z białej chmurki do mojej dzieciny boż widzę ją już teraz tylko z góry. Los mnie podobny spotkał jako matkę jej ojciec skatował.
Wyciągam do niej swą dłoń...
-mamusiu ...
Poszła ze mną, TAM GDZIE TATUŚ JEJ NIE SKRZYWDZI

raport z gazety kolejnego dnia:
Kolejne dziecko zginęło w wyniku przemocy w rodzinie...

autor

dzasta

Napisany: 2006-08-05 Dodano: 2006-08-05 15:31:46

Ten wiersz przeczytano 381 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie