Oni czy zło...

ludzie sie nie zmieniaja-tylko chwilowo zamydlają nam oczy....

Kiedyś byli dla siebie wszystkim
Chwilą które każdemu dniu skradali zachłannie
Łakomi swych słów,ciał,siebie
Odpierali "zła" ataki bronili się
trwali
Żyli swym snem
Swych serc żarem
A "zło" atakowało z każdej strony zaciekle
Co rusz inne "odzienie" przybierając
Jednym razem płaszcz władzy absolutnej nosiło
Innym zaś litością się okryło
Czasem i skruchę też przybrało
I miłości iluzję w swej garderobie znalazło
Tak z czasem
Z chwili potrzebą swe odzienie zmieniało
Lecz w głębi w środku tam tym samym pozostało
I miłość naszą niczym żmija jadowita kąsało
Jad w nią wlewjąc
A miłość jak to ona
Gotowa się poświęcić
Z raju swego zrezygnować...

...choć słowa zamknięte choć słowa nie wypowiadane lecz dobrze to wiemy bo czujemy sercem swym ze by żyć sibie potrzbujemy bez siebie za życia martwymi już byśmy byli...

autor

grzes1971

Napisany: 2008-04-21 Dodano: 2008-04-21 10:34:51

Ten wiersz przeczytano 454 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie